And when the planets die...

ο τίτλος αυτου του κειμενου ειναι απο ενα τραγουδι το οποιο με εντυπωσιασε αλλα και με αγγιξε συγχρονως δεν ξερω...η μελωδία...που σε αφηνει να αφεθεις?? τα λόγια....αλλα και κυριως ο τονος τησ φωνης του που δειχνει  οτι τιποτα δεν θα ναι ξανα το ιδιο....ο,τι μονο οταν θα συμβει κατι απιστευτο κτ απροσδοκητο θα γυρισω σε εσενα ξανα....δειχνει την απογνωση του  να θες αλλα να μην μπορεις του να προσπαθεις και κατι να σε σταματα....δειχνει λοιπον οτι μονο οταν θα παψει να υπαρχει πλανητης θα ερθω πισω σε εσενα δειχνει την κουραση ενος φαυλου κυκλου δειχνει επισης και την ανυπαρξια της αντοχης??ποιο νοημα εχει ενας αγωνας που σε παει σε εναν αλλον αγωνα χωρις να εχεις να κερδισεις τιποτα?? ακριβως τιποτα...αυτο ακριβως περιγραφει αυτο το μεγαλο  ΒΑΡΕΘΗΚΑ ...ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ.........ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΣΑΣ...

Η Ζωη ξερει....

Γιατι ολα στην ζωη να γινονται τοοοσο ξαφνικα...μετα απο τοσο καιρο επικοινωνιας με εναν <<φίλο>> σου εμφανιζεται μια λάθος στιγμή  μετα απο τόσο καιρο που εχεις ν δεις καποιον  τον βλεπεις ξαφνικα μπροστα σου απροετοιμαστη λουζεσαι απο τον υδρώτα και αρχιζει η καρδια σου να χτυπα τοσο δυνατα που νομιζεις οτι θα σπασει.....αποφευγεις να κοιταξεις στα ματια....ειναι πολυ δυσκολο να αντικρυσεις τον αλλον....με τοση ανεση ...λες ενα σκετο γεια και παριστανεις την χαλαρη ελα ομως που δεν εισαι και προσπαθεις να φανει το αντιθετο...μετα τιποτα και χωρις καμια ειδοποιηση εμφανιζεται...γιατι??ΠΡΟηγουμενως ερχονταν και κατι αλλα..ισως προσπαθειες για να με δεις....αποφευγω γτ φοβαμαι απλα τα ιδια λαθη ...πιστευα οτι το χω ξεπερασει μα οτν ενιωσα την καρδια μ το καταλαβα οτι τελικα ειχα κανει λαθος αλλα ελεγε η καρδια και αλλα η λογικη....δεν μπορεσα να σε χαιρετησω οπως εγω ηθελα...θα ηθελα να σε δω καπου εξω να μιλησουμε να δω πως περνασ τισ τελευταιες μερες που δεν εχουμε μιλησει καθόλου.....Αλλα καθε φορα που σε κοιτω ξερω οτι ειναι ενας φαυλος κυκλος...ολο αυτο που γινεται απο την μια δεν με νοιαζει αλλα απο την αλλη δειλιαζω για ακομα μια φορα να σε εμπιστευτω..Ολο αυτο τον καιρο σε εμαθα μπορω να πω απο την καλη πλευρα..ισως σου φαινομουν λιγο σκληρη αλλα ετσι εγινα...δεν ειναι οτι πληγωθηκα η πηρα Το μαθημα μου απλα ειμαι ωριμη στο θεμα ερωτας...και πιστευω οτι λιγοι ζουν τον πραΓΜΑΤΙΚΟ ερωτα......ακουω πολλες κοπελες οταν χωριζουν με το αγορι τους να λενε οι φιλες τους καλυτερα...δεν σου αξιζε...δεν πιστευω οτι υπαρχει ανθρωπος που να μην αξιζει..απλα υπαρχουν οι λάθος συνδιασμοι που οδηγουν στον χωρισμο συνηθως..ΠΟΤε δεν ειπα οτι δεν αξιζει ενας αννθρωπος στην ζωη μου!...ολα γίνονται για καποιο λογο...τα παντα....μου λεγε ΚΑΠοια Π ξερει τ παντα  με αυτον καποια στιγμη θα στε μαζι να το θυμασαι...ισως το θεμα ειναι οτι δεν μπορεις να μενεις και να κοιτας πισω μια ολοκληρη ζωη...και πανω που ξεχνας να εμφανιζεται τον νοιαζομαι και θελω να ναι καλα οπως και να χει και οτι επιπτωση μπορει να χει σε εμενα. αυτο συναισθηματικα...οπως και να χει μενω μονη μου αυτες τισ μερες σκεπτομενη...δεν με απασχολει κανεις αλλος..καθομαι στην θαλασσα και κοιταζω τα αστερια και σκεφτομαι...τι?? το αυριο......αλλα πως μπορω να ξερω εγω??μονο εκεινη ξέρει ...η ζωή που με κοιτα με αυτο το μονηρο σκανδαλιαρικο χαμογελο......τι θελει να μου πει αραγε??.

Όταν εχω εσενα..

έλα ομως που δεν σε εχω....καθε μερα μου μιλας στο φεισμπουκ μου ανεβαζεις την ψυχολογια με ξυπνας λιγο απο την βαρετη που και που ζωη μου και ενω μιλαμε εμφανιζεσαι εκτος..Ισως τελικα να ειναι ενα σημαδι.. χα ανοησιες..το λεγόμενο chat ειναι μια γεφυρα επικοινωνιας ONLINE και εισαι ετοιμος να συνεχισεις...OFFLINE απλα αποφευγεις δεν μπορεις...η μαλλον για όλα φταιει το καταραμμενο μόντεμ??(μοιρα)το οποιο εντελως ξαφνικα δεν λειτουργει;;εντελως ξαφνικα..............κωλομοντεμ...μ χεις κανει ανω κατω την ζωη...και αυτο το παραθυρακι στο τσατ παραμενει εκει ακριβως με το ονομα σου και το ανοιγοκλεινω τι ακριβως θελω;αραγε τι ζηταω; τι περιμένω;ευχομαι (τραγικο)να ανοιξει να φανεί αυτη η γελοία πράσινη κουκιδα που τ αλλαζει ολα..που μου δινει ασυναισθητα το να σχηματιστει ενα χαμογελο στα χειλη μου..μια αναπάντεχη ευτιχια..;πρόσκαιρη ομως..εστω ομως και για τοσοδουλι ξεχναει..δημιουργει ενα λευκο πανι που προβαλλει μονο αυτα που θες...τι θα επιλεξω να δω τωρα;;;τι ειναι προτιμωτερο για μενα τωρα...το ξερω μεσα μου ....οτι δεν ξερω τελικα.......................................................................

Κρίση ηλικίας

19....19 εγώ ;;ούτε εγώ δεν καταλαβαίνω πως έφτασα εκει;;τωρα κατάλαβα μοναχά μερικούς που μου έλεγαν ψυθιριστά στο αυτι οταν ημουν μικρη και ελεγα γεματη αγωνια εγω?ποτε θα μεγαλώσω?...και μου λεγαν ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ....ο χρονος τρεχει τωρα πια ημουν σιγουρη..και ειμαι σιγουρη οτι οχι απλα περπατησε αλλα ετρεξε οσο πιο γρηγορΑ μπορουσε δεν αντεχε αλλο την εφηβεια.....την παιδικοτητα των χρονων ηθελε να περασει σε κατι καινουριο ..πρωτογνωρο για αυτην..ανυπομονουσε να δει πως θα ηταΝ ΑΡΑΓΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΕΤΑ...πως θα ηταν ουτε αυτη ηξερε...ο χρόνος και οι στιγμές ..........που θα ακολουθούσαν με δειλα δειλα βηματα στην αρχη και οχι γρηγορα οπως εκανε για να φυγει και να φτασει εδω μετα τα στοπ και τα απαγορευεται που ειχε βαλει η καρδια μου για να προχωρησει αλλα αυτη τα παρεβλεψε όλα γιατι τα ηθελε ολα δικα της..δεν ειχε ορια...ΗΘΕΛΕ ΑΠΛΑ ΝΑ ΖΗΣΕΙ!!..