Δυο σκισμενα εσωρουχα

ρουχα στο πατωμα

και οι καρδιες μας εκει μπερδεμενες

Σ στειλα ενα αδιαφορο μυνημα λες και δεν ηθελα τιποτα απο σενα

Μ απαντησες με ενα τηλεφωνο

απαλα λογια

σκληρα επιχειρηματα,

Να σε δω~

να με δεις.

Σε περιμενω ελα ...η δικη σου φωνη μου ελεγε.

κλεινω αφηνοντας σε ενα μπαρακι καποιους φιλους παιρνω την τσαντα μου και φευγω.

Βροχη.......περπαταω οσο πιο γρηγορα μπορω αυτη η βροχη επεφτε στο προσωπο μου και μου θυμιζε ποσο πολυ πονουσα και για μια στιγμη χαμογελασα βλεποντας τον στο αυτοκινητο να με περιμενει..

Ανοιξα την πορτα μ χαμογελασε γυριζοντας το κλειδι να ξεκινησουμε...

Απο δω ειναι παρανομος ο δρομος που πας. φωναξα!

ψιτ μικρη μου ειπε και εδω  ειναι παρανομα δειχνοντας τον εαυτο του.γελωντας

ενταξει απαντησα.... τοτε αφησε με εδω και φυγε,,,

Οχι μικρη δεν καταλαβες θα σε παω σπιτι και μετα θα φυγω...

Βγαινω απο το αμαξι χτυπωντας την πορτα .

Βγαινει και αυτος ακολουθωντας με απο πισω μου.

Φυγε ! ερχεται διπλα μου πιανοντας με απο την μεση.Λεγοντας μου θα σε αφησω στο κρεβατι και μετα θα φυγω.μπαινουμε στην πολυκατοικια κατεβαινουμε τα σκαλοπατια...αυτα τα σκαλοπατια που μας εφερναν παντα κοντα,οδηγοντας μας σε αυτο το δωματιο που ημασταν παντα αυτος και εγω...χωρις κανεναν, εξω απο αυτο το δωματιο γνωστοι .

σε αυτο το δωματιο το κατι.

βαζω το κλειδι να μπουμε στο καταφυγιο .

ερχεται πισω μου και αρχιζει να με φιλα...

Μπαινοντας στο δωματιο  μπερδευτηκαν τα σωματα μας...

αρχισαμε να δινομαστε ο ενας στον αλλον

Εγω

εσυ 

ονειρα,

μιας νυχτας ακομα,

που οταν ξημερωσει 

χανονται.

Ευχομαι να υπηρχε εστω και μια μερα φως

και οχι παλι σκοταδι.

να βλεπω να σε κοιταζω...ξεροντας οτι αυτο τελειωνει.

θα τελειωσει

Τελειωσε,

Και ας σε περιμενα...

δεν γνωρισες αυτο που ειμαι αλλα αυτο που φαινομαι

και αυτο με τρομαζει.

προστατευομαι δειχνοντας κατι το οποιο δεν ειμαι.

και νιωθω ακομα και ας μην το πιστευεις 

και ξερεις κατι?

ενιωσα.

και ας μην σου το πω ποτε και ας μην το καταλαβες ποτε.

Γιατι ημουν αυτη που σε περιμενε οσο ελειπες...

που ειχα κανει την μερα μου νυχτα...

το σκοταδι μονο ξυπνουσα.

Ηρθες με καινουρια σχεδια

αλλαγες

επιλογες που εκανες

για το σιγουρο

μαλλον δεν ηξερες την σημασια στο αναπαντεχο

και την τοση ρουτινα στο αναμενομενο.

δεν εχω χρονο μου ειπες...

Αυτη μ αγαπαει με ξερει...

πρεπει να σοβαρευτω.

Να παω ενα βημα παραπερα

να κανω οικογενεια...

Τοσα ΝΑ,,,,,,

Σ ακουγα με ενα τσιγαρο στο χερι ετοιμη να ξεσπασω σε κλαμματα..

Γιατι υπαρχει αξιοπρεπεια σε εμας τις γυναικες μουτζωνοντας τον εαυτο μου ειπα.

χαμογελασα και ανοιξαα την σαμπανια που ειχα σπιτι που ηταν προορισμενη για την μεγαλη επιστροφη σου η οποια τελικα κατεληξε απλα σε μια αναπαντεχη εκπληξη για μενα..

Του χαμογελασα και με ολη μου την καρδια και ας πονουσα που θα τον εχανα για παντα σε λιγο καιρο του ευχηθηκα ο,τι καλυτερο στην ζωη του.

Θα το θυμασαι για παντα αυτο?ειπα

Ποια αλλη αφου της ελεγες κατι τετοιο θα ανοιγε σαμπανια ?

Μονο εσυ !

Με ενα τσιγαρο στο χερι και αφου  γευτηκα μετα απο την σαμπανια τα χειλη του 

υπηρξε τοση σιωπη που ακουγονταν οι καρδιες μας....

Και μετα<< ανοητες αγαπες>> το τραγουδι που θα μας ακολουθουσε εκεινο το βραδυ

Ματια που μιλουν...

Ολα τα αλλα ηταν μονταζ

ματια με θλιψη και ετοιμα να ριξουν βροχη.

 Ανασηκωνες τους ωμους σου λες και απαντουσες σε αυτο το γιατι που ειχα μεσα στο μυαλο μου και με βασανιζε

Επρεπε να φυγεις,

σε κοιταξα γεματη φοβο μηπως ηταν η τελευταια φορα....

Και ομως δεν ηταν, 

Μετα απο δυο μερες βρεθηκαμε

,Η ιστορια μου παει  παρον με παρελθον μαλλον γιατι δεν θελω να ξεχασω την προηγουμενη μερα

Ναι αυτη που μου πες πως ησουν παρανομος για μενα...

και ομως δεν παρανομησα εγω αλλα και εσυ.

Σε λιγες μερες φευγεις,,,2 μερες εμειναν...

εσυ και εγω

κι οταν γυρισεις θα ειμαστε

δυο ξενοι

με κοινες αναμνησεις...

που ισως εχασαν που δεν προσπαθησαν ουτε για λιγο

φταινε τα θελω,,,

Οχι δεν ειναι πικρια...

παραπονο μονο που δεν σ ταιριαξα..

που δεν με ενιωσες.

στην πιο ομορφη ψυχη και στα πιο εκφραστικα ματια...

ευχομαι μια ζωη οπως την εχεις ονειρευτει.

Να προσεχεις,https://www.youtube.com/watch?v=KuW2VMNArKs

Δες σε καθε εμπειρία τι κερδισες οχι τι εχασες.ειπε καποιος.

Νιώσε ανοσία

Ανέκαθεν θέλαμε τα αισθήματα να κόπτωνται στα δυο.

Μα έχουν καταλήξει να γίνονται κομμάτια.

Τι φταίει;

Απομακρυνθήκαμε ο ένας από  τον άλλον.

Αποξενωθήκαμε αυτό φταίει..

δεν μας νοιάζει πλέον τίποτα και κανένας

ποιος είναι δίπλα μας

τι χρειάζεται;

τι θέλει;

πως αισθάνεται;

Δεν μπαίνουμε καν στον κόπο να συζητήσουμε.

Έχει δημιουργήσει ο καθένας τον δικό του κόσμο

μια δικιά του ουτοπία με τα εγώ και τα θέλω του.

Παντού μοναξιά

σιωπή

παγωμένα ψεύτικα χαμόγελα

μοναχικές φιγούρες φορώντας μάσκες ευτυχίας

τόσο καλά διακοσμημένες που δυσκολεύεσαι να δεις τι κρύβουν.

Κενοδοξία παντού.

Αναισθησία ,η οποία δημιουργείται με το καιρό στον καθένα κάποια στιγμή 

Δεν είσαι έτσι μου λές.

Αλλά κάποια στιγμή θα ακολουθήσεις και εσύ τυφλά χωρίς καν να καταλάβεις...

Δεν γίνεται αλλιώς.

Θα  αντέξεις να το παλέψεις μόνος σου όλο αυτό;

Ναι μου λες.Δεν θα πάω με τους καιρούς.

Αξίζει να το παλέψω.ναι .δεν θέλω να γίνω ένα με όλα τα άψυχα του κόσμου.

Έχεις την πιο όμορφη καρδιά  του κόσμου το ξέρεις;

Έλα δω........και άκουσε με.

Νιώσε ανοσία σε όλο αυτό το προορισμένο παιχνίδι που φτιάχτηκε για χαμένους.

Μην χάσεις.δεν θέλω να χάσεις.

καρδιά μου.

Στιγμή

Και ετσι με ενα ποτο στο χερι σε ενα μπαρακι καθισμένος...γιορταζοντας την θλίψη του μου λεει: Ηθικο διδαγμα; Του εγνεψα περιμένοντας να ακουσω τις λέξεις του. Πάντα να μιλας ξεκάθαρα στον άλλον!.ο,τι και όπως θες να το πεις ..μην καθεσαι και παιζεις απλα με λέξεις..Είδες τι εγινε πριν λιγο. Κατάλαβα απλα του ειπα Και ενω ακουγόταν ενα απο αυτα τα λαικα που παντα επικαλουν το συναισθημα του πόνου ,το αναπαντεχο, το μη αναστρεψιμο απλα σβηνει το τσιγγαρο ψιθυριζοντας ΤΕΛΕΙΩΣΕ

Σαν μέρα καλοκαιρινή.....
Ολα εξω μοιαζουν τοσο αρμονικα ...
Ο ηλιος ζεστός
ο ουρανός πεντακάθαρος.
Μέσα στο σπίτι
μια ψυχρη μερα γεμάτη συνεφιά
ο μεσημεριανός καφές τωρα μοιάζει με παρέα
το τσιγγάρο συντροφία για να κατευθύνει τις σκέψεις
εισπνέω το καπνο
εκπνέω
κάθε εκπνοη και μια  σκέψη
που με φερνει πιο κοντά στις σκέψεις μου και στα θέλω μου
Ολα τωρα γυρνουν μεσα στο μυαλό
μπλέκονται και περιπλέκονται..
τωρα ολα μοιάζουν διαφανή
φαινονται ολα
τα μάτια δεν μπορουν να κρύψουν
αυτα που μαρτυρα με ενα ψιθυρο η ψυχη..
Είναι σαν να σου ψυθιριζει ο εαυτος σου αυτα που δεν θες να πεις
ή και να τα παραδεχτέις
κλείνεις τα αυτια σου βαζοντας ενα τραγουδι που μπορει να σε ταξιδεψει..
Απολυτη ηρεμία......

ετσι ξαφνικα.

σε μια περιεργη φαση που μιλουσα με κατι φιλες μου ειπα το εξης!
ΓΙΑ ΟΛΑ ΦΤΑΕΙ ΜΙΑ ΠΟΥΤΑΝΑ η οποια γαμησε την καρδια ενος ανδρα και τον εκανε να σιχαθει τις γυναικες και να τις θεωρει ολες ιδιες κλεινεται στον εαυτο του και στις σκεψεις του και μαζι με αυτο εκλεισε την καρδια του δεν μπορω να καταλαβω πως και τι??αμυνα?ισως κανεις δεν θελει να την πατησει για αλλη μια φορα και να γαμηθει η ψυχολογια του ...Μα πραγματικα δεν ειναι τοσο αφυσικο να το πω να βλεπεις εναν αντρα στα πατωματα...ειναι λες και κοιτας ενα εξωγηινο..δεν μπορω να το βλεπω ΑΥΤΑ τα καμωματα ειναι καθαρα γυναικεια βιωματα...γυναικειος πάτος θα ελεγα...οπως τα τακουνια που φοραμε εμεις οι γυναικες..οι αντρες εχουν απλα σολες δεν εξυψωνονται στα ουρανια οπως οι γυναικες(ευχαριστω) (αφιερωμενο σε κατι φιλες μου που περνανε πολλα θα στα πω καποια στιγμη)

κατι εντελως πρόχειρο

Συνήθως βρισκοταν με τα μυαλα μπλέγμεναα
ήξερε ολα ηταν εδω
Ολα ειναι εδω..
Τριγυρνούσε συχνά στα σοκάκια της ψυχή της
και ανέλυε τα πάντα
Μα ήξερε πως ολο αυτο την βασάνιζε
και την έφερνε στην αυτοκαταστροφή.
μαζί με τον εαυτό της βασάνιζε και τους φίλους της
Οι οποίοι ήταν <<υποχρεωμένοι>> να ακουνε συνέχεια τα ίδια
Προσπαθόυσαν συνέχεια να την κανουν να αισθάνεται ωραία και να την αγαπάνε δείχνοντας της συνέχεια οτι ήταν κοντά της..
Μία Γεμάτη αγγάλια
με ενα φιλί.
με συμβόυλες πως να περνάει καλυτερα και να σταματήσει τις μελαγχολίκες στιγμές του μυαλου
που συνεχως την έπιαναν ενω συζητουσε..
Καποιες φορες δεν ήθελε να δει άνθρωπο της άρεσε αν και δεν ήξερε οτι τελικα δεν της άρεσε να κάθεται μόνη της καπνίζοντας και ακούγοντας χαλαρή μουσική όπως εκανε οταν το είχε ανάγκη της
Πάντα κλεινόταν στο καβούκι της..Το σπίτι της ήταν για αυτη κάτι σαν stavento.
Άλλα έφτασε σε ένα σημείο πως επρεπε να κάνει κάτι γιατι ήξερε οτι δεν της αξιζε όλο αυτο και κατάλαβε τι σημαινει Ζωή
να ζεις στο έπακρον την κάθε στιγμη
κατάλαβε οτι η ζωη ειναι εκει έξω στον δρόμο
την ζωή πρεπει να την ζεις ΒΡΩΜΙΚΑ οπως λεει και μια φίλη μου.
ήξερε πως δεν εχει σημασία να αναλυεις τα πάντα
καμιά σημασια και χαιρόταν που το κατάλαβε νωρίς.
Μπορούσε να καταλάβει την ουσία των πραγμάτων και όλων οσων ήταν γύρω της.
Μερικά πράγματα ειναι ανεκτίμητα
Και δεν αγοράζονται
Αλλα και δεν ανταλάσσονται με τίποτα στον κόσμο
μια αγγαλιά,
μια κουβέντα,
ένα χαμόγελο ,
ειναι αρκετά.