Ανέκαθεν θέλαμε τα αισθήματα να κόπτωνται στα δυο.
Μα έχουν καταλήξει να γίνονται κομμάτια.
Τι φταίει;
Απομακρυνθήκαμε ο ένας από τον άλλον.
Αποξενωθήκαμε αυτό φταίει..
δεν μας νοιάζει πλέον τίποτα και κανένας
ποιος είναι δίπλα μας
τι χρειάζεται;
τι θέλει;
πως αισθάνεται;
Δεν μπαίνουμε καν στον κόπο να συζητήσουμε.
Έχει δημιουργήσει ο καθένας τον δικό του κόσμο
μια δικιά του ουτοπία με τα εγώ και τα θέλω του.
Παντού μοναξιά
σιωπή
παγωμένα ψεύτικα χαμόγελα
μοναχικές φιγούρες φορώντας μάσκες ευτυχίας
τόσο καλά διακοσμημένες που δυσκολεύεσαι να δεις τι κρύβουν.
Κενοδοξία παντού.
Αναισθησία ,η οποία δημιουργείται με το καιρό στον καθένα κάποια στιγμή
Δεν είσαι έτσι μου λές.
Αλλά κάποια στιγμή θα ακολουθήσεις και εσύ τυφλά χωρίς καν να καταλάβεις...
Δεν γίνεται αλλιώς.
Θα αντέξεις να το παλέψεις μόνος σου όλο αυτό;
Ναι μου λες.Δεν θα πάω με τους καιρούς.
Αξίζει να το παλέψω.ναι .δεν θέλω να γίνω ένα με όλα τα άψυχα του κόσμου.
Έχεις την πιο όμορφη καρδιά του κόσμου το ξέρεις;
Έλα δω........και άκουσε με.
Νιώσε ανοσία σε όλο αυτό το προορισμένο παιχνίδι που φτιάχτηκε για χαμένους.
Μην χάσεις.δεν θέλω να χάσεις.
καρδιά μου.
